بررسی میزان خودمراقبتی پرستاران شاغل در مرکز قلب استان مازندران- سال ۱۳۹۳

سابقه و هدف: همواره فشار کار در پرستاران باعث اختلال در خودمراقبتی آنان در طول زندگی روزمره می شود؛ بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی رعایت اصول خودمراقبتی در پرستاران انجام شده است. مواد و رو ش ها: این مطالعه توصیفی از نوع مقطعی بود. 100 نفر از پرستاران شاغل در مرکز قلب مازندران با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مطالعه حاضر، پرسشنامه ای پژوهشگرساخته مشتمل بر دو قسمت )اطلاعات دموگرافیک و میزان خودمراقبتی( بود که روایی آن توسط پنج نفر از اساتید متخصص پرستاری و پایایی آن نیز با 15 نمونه با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 88 / 0 تأیید شده است. بخش خودمراقبتی شامل 34 سؤال در زمینه های تغذیه، فعالیت فیزیکی، بهداشت فردی، وضعیت روانی-اجتماعی و وضعیت اعتقادی بوده که هر کدام دارای 0 تا 4 امتیاز می باشند. امتیازهای 0- 34 ، 35 - 68 ، 69 - 103 و 104 - 136 به ترتیب نشان دهنده وضعیت ضعیف، متوسط، خوب و عالی میزان خودمراقبتی در افراد است. تحلیل داده ها توسط نرم افزار spss 16 و آزمون آمار توصیفی و استنباطی انجام گردید. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان می دهد که اکثریت واحدهای پژوهشی، زن (89 درصد) وده اند. بهترین رفتار مربوط به وضعیت اعتقادی فرد و بدترین رفتار خودمراقبتی مربوط به وضعیت تغذیه ای پرستاران بوده است. در این مطالعه بین سن، جنس، وضعیت تأهل، سابقه کاری، bmi ، درآمد ماهیانه، سابقه بیماری، شیفت کاری، سطح تحصیلات و میزان خودمراقبتی رابطه معناداری مشاهده شد (05 / p>0). حداقل نمره کسب شده 46 و حداکثر نمره 123 (از 136 نمره) بوده است. با توجه به اینکه 17 درصد نمونه ها دارای میزان خودمراقبتی متوسط،70 درصد خودمراقبتی خوب و 13 درصد دارای سطح خودمراقبتی عالی بوده اند (هیچ موردی از خودمراقبتی ضعیف مشاهده نشد) و میانگین نمره و انحراف معیار برابر 56 / 84 ± 68 / 1 به دست آمد؛ در نتیجه سطح خودمراقبتی پرستاران در این مطالعه خوب ارزیابی گشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش، با افزایش دانش درباره رفتارهای خودمراقبتی و بهبود شرایط کاری می توان میزان رعایت اصول خودمراقبتی پرستاران که خود از ارکان اصلی آموزش به بیمار می باشد را در زمینه های مختلف افزایش داد.